MACD 5/MACD 5.bin/www/ludzie/txf/txt/school.txt

Text File | 1997-09-12 | 10KB | 217 lines

                       Szko³a w przekroju



   Pocz±tki by³y ca³kiem przyjemne. "Patrz, ale ekstra klocki!",
"I  nasza  pani  jest  taka  fajna". Pocz±tki ¿ycia szkolnego to
prawie sama zabawa (ostatnio podstawówki maj± nawet ZX'y). Grupa
ma³ych   dzieci,   którzy  patrz±c  na  m³od±  nauczycielkê  nie
zastanawiaj± siê, jaka jest w ³ó¿ku. Chodzenie do szko³y na trzy
godziny, aby pobawiæ siê z nowymi kolegami.
   K³opoty  zaczynaj±  siê  dopiero  potem,  gdy  "pani" o czym¶
opowiada,   a   potem   chce   koniecznie   wiedzieæ,   czy   to
zapamiêtali¶my.  Nie jest to takie trudne (chyba ¿e kto¶ spad³ z
trzepaka  na  g³ówkê), i ka¿dy stara siê zrobiæ jej przyjemno¶æ.
Niestety,   rzeczy   do   zapamiêtania   jest  coraz  wiêcej,  a
nauczycielka  daje  ksi±¿ki i mówi, ¿eby pouczyæ siê w te¿ domu.
"Nasza  pani  by³a  kiedy¶  taka fajna!". Szko³a zaczyna siê nam
coraz   mniej   podobaæ,   bo  jak  raz  bawili¶my  siê  w  domu
¿o³nierzykami  i zapomnieli¶my siê nauczyæ cyferek, to pani by³a
bardzo  z³a.  Powoli  zaczynamy  my¶leæ  o niej z coraz mniejsz±
sympati±, niektórzy nawet mówi±, ¿e jest "g³upia". Ju¿ nie mo¿na
siê pobawiæ klockami, ani po¶piewaæ.
   Dalej  jest  jeszcze gorzej. Zamiast jednej nauczycielek jest
dziesiêæ, a co nastêpna to bardziej przybita. Do pewnego momentu
to siê wytrzymuje, a potem zaczyna olewaæ naukê i wiêkszo¶æ osób
usi³uj±cych nas czego¶ nauczyæ. Wychodz±c z s³usznego za³o¿enia,
¿e  sami  wiemy,  co  dla nas dobre, ponownie odnajdujemy szko³ê
jako  miejsce  wspania³ej  rozrywki,  tym  razem ju¿ nieco innej
klasy.  Na  lekcjach  siê  ¶pi  lub je, na przerwach zaczyna siê
zabawa. Szukasz cyrkla? Tomek ma w plecach. Gdzie jest moja guma
do  ¿ucia  i dlaczego nie mogê wstaæ? Co za baran pod³o¿y³ mi te
pinezki?
   (Zdarzenie  Autentyczne:  U  nas  w  klasie  jeden go¶ciu nie
wyczu³  trzech  pinezek,  na których siedzia³ przez ca³± lekcjê.
Nie rozumia³, dlaczego wszyscy siê z niego ¶miej±.)
   Je¶li  nie  ma pinezek ani cyrkli, zawsze gdzie¶ znajdzie siê
co¶  do  rzucania. Zakrêtki od s³oików doskonale lataj±, jeszcze
lepiej  kosz±  g³owy.  Co  za  wspania³±  rado¶æ prze¿ywa osoba,
której g±bka spadnie na g³owê! Nie wspominaj±c ju¿ o popularnych
kredach,  których nie wiadomo dlaczego po przerwie migdy nie ma.
Prawie na ka¿dej przerwie zdarza siê co¶, co powoduje, ¿e lubimy
tê szko³ê.

   (ZA: Taki jeden w przyp³ywie niepohamowanej rado¶ci klêka³ na
¶rodku  klasy  i  ¶piewa³.  Czasem  prosi³  o rêkê jak±¶ klasow±
ki³ê.)

   Zdecydowanie  odmienne  pogl±dy  wywo³uj±  w nas nauczyciele.
Pytanie na lekcjach jest zabawne, ale nie wtedy, gdy my jeste¶my
przy   tablicy.  Natomiast  mocno  siê  mo¿na  u¶miaæ  z  go¶cia
stoj±cego   przy   mapie   i   nie  ca³kiem  wiedz±cego  co  ona
przedstawia.

   (ZA:  Pewien  go¶ciu  po  20 minutach by³ ca³kiem sko³owany i
mia³  powa¿ne k³opoty z wymienieniem s±siadów Polski. W koñcu na
pytanie:  "A czy ty w ogóle wiesz, jaka jest stolica Polski ?!?"
odpowiedzia³: "Niemcy".)

   Du¿o ³atwiej jest przetrwaæ na wszelkiego rodzaju klasówkach.
Jak siê nie ma przygotowanej ¶ci±gi, zawsze jeszcze mo¿na liczyæ
na ksi±¿kê. Ale trzeba umieæ z niej ¶ci±gaæ.

   (ZA:  Ten  sam  go¶ciu  ¶ci±gn±³ z ksi±¿ki do geografii mniej
wiêcej  tak:  "Terasowym nazywa siê ukszta³towanie terenu takie,
jak na rys. 2.a strona 47. Wystêpuje ono..")

   ¯ycie  szkolne  staje  siê  du¿o  ciekawsze  przez  konflikty
wewn±trzklasowe.  Ich  rozwi±zanie mo¿e byæ ³agodne (co powoduje
jêk  zawodu  reszty  klasy),  lub  z dreszczykiem emocji (to, co
tygrysy lubi± najbardziej).

   (ZA:  Skutkiem  konfliktu pomiêdzy naszym kumplem M.K. a E.S.
by³o  to, ¿e ta ostatnia, te¿ zreszt± ¶wirniêta, dosta³a od M.K.
w  plecy sto³kiem o metalowej konstrukcji. Strza³ w dziesi±tkê z
dwóch metrów.)

   Mi³±  i  przyjazn±  atmosferê  zapewniaj± pe³ne dobrego smaku
dowcipy i kawa³y z upodobaniem czynione naszym bli¼nim.

   (ZA:  Gdy  dostali¶my do wype³nienia co¶ w rodzju za¶wiadczeñ
lekarskich,  kto¶  klasowej rzyguli wpisa³ pod "Narz±dy p³ciowe"
tylko jeden wyraz: "Zanik".)

   Oczywi¶cie   potencja³   dowcipów   wzrasta  pod  sam  koniec
podstawówki.  Nikt  ju¿  (no,  prawie)  nie krêpuje siê strzelaæ
korkami na lekcji czy wrzuciæ ogryzka do pokoju nauczycielskiego
(to  tylko  l¿ejsze  przyk³ady).  Jednak¿e  szko³a ¶rednia to po
prostu jeden wielki kawa³.

   (ZA: Pod koniec pierwszej klasy go¶ciowi, który szed³ odebraæ
dyplom  za dobre wyniki w nauce, zawieszono na ramieniu kondoma.
Niestety spad³ po drodze do dyrektora. Co za szkoda.)

   W  szkole ¶redniej uczniowie bardzo szybko przekonuj± siê, ¿e
podrêczniki  tak  naprawdê  wcale  nie  s±  potrzebne (tylko ci,
którzy   nie   dowiedzieli  siê  tego  jeszcze  w  podstawówce).
Oczywi¶cie  za tym nadchodzi teza zbêdno¶ci zeszytów, je¿eli nie
z  wszystkich przedmiotów, to w ka¿dym razie z wiêkszo¶ci (niech
mnie  kto¶  spyta,  co to jest np. zeszyt z historii). W³a¶ciwie
jedynym  potrzebnym  w szkole przedmiotem jest d³ugopis (pomijam
rzeczy  tak oczywiste jak jab³ka, które za chwilê wyja¶niê), a i
bez niego mo¿na siê obej¶æ.
   Rozrywka  w  szkole  ¶redniej  (a w ka¿dym razie w technikum)
polega  na  okazywaniu  bydlêcej  g³upoty, co jest bardzo ciep³o
przyjmowane  przez kolegów. Jedn± z ulubionych rozrywek w zimowe
wieczory  jest  zasuniêcie zas³on, zgaszenie ¶wiat³a i gwa³towne
pozbywanie siê uprzednio przygotowanych przedmiotów. Tu przoduj±
ogryzki  (po to w³a¶nie s± jab³ka), ale zdarzaj± siê tak¿e jajka
(no  oczywi¶cie,  ¿e  nie gotowane) oraz teczki siedz±cych obok.
Pewnego  razu  przebojem  by³a  zasyfiona  mata wyjêta z jakiej¶
szafy,  która  ze wzglêdu za swe wymiary uderzy³a rownocze¶nie w
trzech go¶ci siedz±cych razem w ³awce, ka¿dego obsypuj±c nale¿na
dawk±  kurzu  (ok.  pó³  kilo  na  g³owê).  Zdarza³y  siê  tak¿e
oczywi¶cie rzuty mokr± szmat±, lata³y scyzoryki.
   Innym przejawem rado¶ci jest ustawienie siê du¿ej liczby osób
po  obu  stronach  korytarza,  pod  ¶cianami.  W chwili, gdy nie
podejrzewaj±cy  niczego  delikwent wracaj±cy ze sklepiku wejdzie
pomiêdzy   tak   ustawionych,  zostaje  natychmiast  otoczony  i
serdecznie zasypany kopniakami. Czasem siê go tylko popycha.
   Oczywi¶cie wchodzenie do klasy czy szatni nie oby³oby siê bez
wspólnej  zabawy.  Najpierw  wybiera  siê  jedn±  osobê, a potem
sprawdza  wytrzyma³o¶c  jej g³owy na uderzenia rêk±, ewentualnie
têpymi przedmiotami.
   Szatnie   s±   bardzo   ma³e,  wiêc  nie  mieszcz±  swobodnie
czterdziestu  osób  chc±cych  jednocze¶nie  dostaæ siê do swoich
ubrañ.  Ale wystarczy chwilkê poczekaæ, a kurtka sama wydostanie
siê  z  szatni  (na  butach kumpli, oczywi¶cie). Na obuwie mo¿na
poczekaæ d³u¿ej, s± tak¿e k³opoty ze skompletowaniem pary.
   Gdy  lekcje  s±  akurat dzielone, a wiêc jedna grupa wychodzi
wcze¶niej,  ludzie  z  drugiej  grupy  maj± zazwyczaj k³opoty ze
znalezieniem  w³asnej kurtki lub wydostania butów, przywi±zanych
za  sznurówki  do  piêtnastu innych par. Ostatnio konieczne by³o
przepalanie sznurówek ze wzglêdu na skuteczno¶æ wêz³ów.
   W   szkole   ¶redniej   widaæ   wyra¼n±  zmianê  stosunku  do
nauczycieli.  Raczej  nikt  nie  k³opotów  w  wyra¿eniu tego, co
my¶li.    Wzrasta   tak¿e   liczba   dowcipów   sytuacyjnych   z
nauczycielami w roli g³ównej.

   (ZA:  Kumpel  mia³  k³opoty  z  zastosowaniem  pewnego wzoru.
"Takiej  rzeczy  nie wiesz! Ty chyba ¿artujesz. No, to ja ci tak
¿artobliwie  wstawiê  jedynkê"  -  powiedzia³a ze z³o¶ci±. Na to
kumpel: "¯artobliwie dziêkujê, proszê pani".

   Zosta³em  pewnego  razu  wywo³any  do tablicy do udowodnienia
jakiej¶  tezy.  "No, to podpowiem ci. Musisz to zrobiæ za pomoc±
indukcji".  Szeroki  u¶miech  zago¶ci³  na mojej twarzy, jako ¿e
jedyne, co mi siê kojarzy z indukcj±, to mierniki indukcyjne. "Z
czego  siê  tak  cieszysz?  Co to, jaka¶ nowo¶æ, ¿e nie wiesz?!"
"Nie, takie stare, ¿e ju¿ nie pamiêtam!".

   Kiedy¶  wychowawczyni  próbowa³a  rozwik³aæ sprawê kilku uwag
wypisanych na warsztatach. Okaza³o siê, ¿e ich autorem jest pani
Dro¼dziewicz  (najbardziej  chyba  okaza³y  przyk³ad debilizmu w
naszej  szkole, o którym mo¿e kiedy¶ napiszê osobny artyku³). Na
to  ten  sam  "¿artobliwy"  go¶ciu  siedz±cy  w  pierwszej ³awce
stwierdzi³   (na   g³os  oczywi¶cie):  "Ale  proszê  pani,  pani
Dro¼dziewicz  ma  nieaktualne  badania  lekarskie.."(trzym  siê,
Stary!, ajbijemowcu pieprzony!))

   Z  przykro¶ci±  muszê  stwierdziæ,  ¿e  naiwno¶æ  nauczycieli
niestety  nie  zmala³a  od  czasów  podstawówki.  Wszyscy  tak¿e
twierdz±, ¿e ich przedmiot jest najwa¿niejszy.

   (ZA:  Kobieta  (tak  zdrobniale  o niej piszê - a poza tym ¿e
jest   matematyczk±,   to  jest  jeszcze  nasz±  wychowawczyni±)
podchodzi  do  mojej ³awki: "A tablice matematyczne gdzie masz?"
"Nie  mam" "A czy ty w ogóle masz zamiar skoñczyæ tê szko³ê?!?".
Mia³em  odpowiedzieæ, ¿e nie, tak dla przyjemno¶ci sobie chodzê,
ale chcê j± skoñczyæ, wiêc zamilkn±³em.)

   Zdecydowanie najciekawsze s± lekcje z m³odymi nauczycielkami.
Niestety, nie jest ich du¿o (i lekcji, i nauczycielek).

   (ZA:  Przez  pewien  czas  uczy³a  nas  m³oda kanadyjka (taka
³ódka), która z powodu jakiego¶tam przodka liznê³a jêzyk polski.
Ale nie na tyle, ¿eby nas rozumieæ. Kumpel raz u¶miechn±³ siê do
niej  i  powiedzia³:  "Czy  mogê  kupiæ  te  spodnie?..  Razem z
zawarto¶ci±." Ona ca³y czas siê tylko u¶miecha³a.)

   Trzeba  jednak  przyznaæ, ¿e nauczyciele tak¿e potrafi± robiæ
dowcipy.  Ostatnio  go¶ciu  z miernictwa zrobi³ niezapowiedziany
sprawdzian  z  pó³rocza.  Ale  by³  ubaw!  A  jak  wychowawczyni
powiedzia³a,  ¿e  je¶li  kto¶ nie zosta³ z matematyki wystawiony
jako  zagro¿ony, a ma z dwóch wiêkszych sprawdzianów jedynki, to
i  tak  nie  dostanie  oceny  pozytywnej,  to tydzieñ z domu nie
wychodzi³em (tak siê ¶mia³em).

   Je¿eli w waszych szko³ach te¿ mo¿na siê tak ¶wietnie ubawiæ,
to skrobnijcie o tym jaki¶ artyku³!

   Wydarzenia  tu opisane maia³y miejsce w Krakowie w Szk. Pdst.
nr  111 (Bie¿anów) oraz Technikum Elektrotechnicznym w ZSE nr 1,
ul. Kamieñskiego 49 (Kraków).


----------------------------------------------------------------


                        UWAGA - REKLAMA!

 Zespó³  Szkó³  Elektrotechnicznych  numer 1 w Krakowie zapewni
w³a¶ciw±  przysz³o¶æ  twojemu  dziecku!  Je¿eli dobrze siê uczy,
jest  pos³uszne  i nie ma na³ogów, to mo¿e to byæ Twoja ostatnia
                           szansa!!!



----------------------------------------------------------------


                          Tadek Knapik